Από καιρό, οι άλλοτε θερμές ισραηλο-τουρκικές σχέσεις δεν πήγαιναν καθόλου καλά. Στον βαθμό δε που οι τουρκικές φιλοδοξίες για ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης στην Μέση Ανατολή γίνονταν εντονότερες, η τουρκική διπλωματία απομακρυνόταν από το Τελ-Αβίβ.
Έτσι, από τις αρχές Μαΐου, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούταγλου είχε καλέσει το Ισραήλ να άρει το εμπάργκο της Λωρίδας της Γάζας και να επιτρέψει στον στολίσκο που ανήκε στην μη κυβερνητική οργάνωση της Insani Vardim Vakji (Ένωση Ανθρωπιστικής Βοήθειας) να δώσει ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστίνιους οι οποίοι, ως γνωστόν, τελούν υπό την εξουσία της οργάνωσης Χαμάς. Πριν το αίτημα του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, η τουρκική ΜΚΟ –που πρόσκεται στο κόμμα του Τούρκου πρωθυπουργού Τ.Ερντογάν– είχε απορρίψει την ισραηλινή πρόταση να παραδοθεί η ανθρωπιστική βοήθεια στους Ισραηλινούς και, μέσω αυτών, να φθάσει στους Παλαιστίνιους.
Είναι προφανές ότι η ΜΚΟ προσέφερε μία θαυμάσια ευκαιρία για τις ηγεμονικές βλέψεις της Τουρκίας στην Μέση Ανατολή να σπρώξουν το Ισραήλ προς δύσκολες κατευθύνσεις –κάτι που ο Τ.Ερντογάν είχε επιχειρήσει και στην Σύνοδο του Νταβός, επιτιθέμενος στον Ισραηλινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αντί, λοιπόν, η Τουρκία να ρυθμίσει τις ισραηλινές απαιτήσεις δια της διπλωματικής οδού, κινητοποίησε Τούρκους μετανάστες στην Γερμανία και στο Βέλγιο, οι οποίοι από τα μέσα Μαΐου απειλούσαν ότι θα προκληθούν σοβαρά επεισόδια αν οι Ισραηλινοί επιχειρήσουν να σταματήσουν την νηοπομπή. Με άλλα λόγια, η Τουρκία προετοίμαζε μία αγγλιστί win-win επιχείρηση, η οποία απετέλεσε και σοβαρή παγίδα μέσα στην οποία έπεσε το Ισραήλ, που σήμερα βρίσκεται σε δεινή θέση –για πολλούς λόγους.
Κατ’ αρχήν, επέτρεψε στην Τουρκία να επιδεινώσει τις ήδη κακές σχέσεις ΗΠΑ-Ισραήλ και να εμφανιστεί η ίδια ως η απαραίτητη δύναμη για την επίλυση των προβλημάτων της Μέσης Ανατολής. Η τουρκική αυτή επιδίωξη «πέφτει» πλέον στην κατάλληλη στιγμή. Γιατί; Διότι θα πρέπει να θεωρείται βέβαιον ότι μία νέα ιντιφάντα θα ξεκινήσει στην περιοχή, γεγονός που θα ισχυροποιήσει την εξουσία των φανατικών της Χαμάς και ταυτοχρόνως θα αποδυναμώσει την μετριοπαθή Παλαιστινιακή Αρχή, στην Δυτική Όχθη. Έτσι, θα ακυρωθούν οι όποιες θετικές εξελίξεις είχαν σημειωθεί στις συνομιλίες Ισραήλ και Παλαιστινιακής Αρχής προς όφελος αυτών που δεν θέλουν ειρήνη στην Μέση Ανατολή.
Επίσης, οι καταστροφικές πλέον σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ, που είχαν δρομολογηθεί μεθοδικά από την Τουρκία το 2008, θα ενισχύσουν το ισλαμικό στοιχείο σοτυς κόλπους του τουρκικού κυβερνώντος κόμματος, το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν έβλεπε με πολύ καλό μάτι την συνεργασία των Ισραηλινών με ένα κομμάτι του τουρκικού στρατού. Υπό αυτή την έννοια, η αντι-ισραηλινή υστερία στην Τουρκία αποτελεί πολύτιμο δώρο για το κόμμα του Τ.Ερντογάν, η απήχηση του οποίου έβαινε μειούμενη στην τουρκική κοινή γνώμη.
Ταυτοχρόνως, στα μάτια του μουσουλμανικού κόσμου η Τουρκία παρουσιάζεται ως μέγας προστάτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων –κάτι που στην πράξη απέχει, βεβαίως, αισθητά από την πραγματικότητα.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι, με την ενέργειά του αυτή, το Ισραήλ φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση την αμερικανική διπλωματία στους κόλπους του Συμβουλίου Ασφαλείας. Και αυτό, την ώρα που οι ΗΠΑ ελάχιστα απείχαν από το να τύχουν υποστηρίξεως οι προτάσεις τους για μέτρα κατά του Ιράν –μέτρα, εξάλλου, που θα ικανοποιούσαν και το Ισραήλ, αν και επιδεικνύει περισσότερη ψυχραιμία. Σήμερα, λοιπόν, η κυβέρνηση Νετανιάχου κινδυνεύει στο Συμβούλιο Ασφαλείας να καταδικαστεί και από τις ΗΠΑ, αν ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα θελήσει να περάσει τα μέτρα κατά του Ιράν.
Εν ολίγοις, οι Ισραηλινοί κομμάντος και οι εντολοδόχοι τους έπεσαν σε μία καλά μελετημένη και καλοστημένη τουρκική παγίδα, η οποία εμπεριέχει και πολλά διδάγματα για όποιον θελήσει να την μελετήσει. Κατά τα λοιπά, ο Τούρκος πρωθυπουργός μίλησε για κρατική τρομοκρατία από την πλευρά του Ισραήλ, χωρίς ωστόσο να μάς πει τί είναι οι επιθέσεις του τουρκικού στρατού κατά των Κούρδων. Μήπως αποτελούν ισλαμική πράξη αγάπης;
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Εστία".
Ο Αθανάσιος Παπανδρόπουλος είναι δημοσιογράφος και συμμετέχει στο Ινστιτούτο Διπλωματίας και Διεθνών Εξελίξεων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου