Την ύπαρξη μιας μυστικής Επιτροπής που οδήγησε την Ελλάδα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας μας, καθώς και των άλλων αδύναμων Οικονομιών της Ευρωζώνης, τα τελευταία δύο χρόνια, αποκάλυψε η αμερικανική εφημερίδα «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ».
Όπως έγραψε η έγκριτη εφημερίδα, αμέσως μετά από την κατάρρευση της αμερικανικής τράπεζας Λίμαν Μπράδερς, το Σεπτέμβριο του 2008, και την παγκόσμια οικονομική κρίση που ακολούθησε, ένα μυστικό κονκλάβιο
διερευνούσε το ενδεχόμενο κατάρρευσης οικονομίας κράτους - μέλους της ζώνης του ευρώ και εκπονούσε ανάλογο σχέδιο αντίδρασης.
Το «κονκλάβιο» αυτό έχει και το όνομα της «επιτροπής που δεν υπήρξε ποτέ», καθώς όλες οι δραστηριότητές του καλύπτονταν από άκρα μυστικότητα.
Όπως έγραψε η έγκριτη εφημερίδα, αμέσως μετά από την κατάρρευση της αμερικανικής τράπεζας Λίμαν Μπράδερς, το Σεπτέμβριο του 2008, και την παγκόσμια οικονομική κρίση που ακολούθησε, ένα μυστικό κονκλάβιο
διερευνούσε το ενδεχόμενο κατάρρευσης οικονομίας κράτους - μέλους της ζώνης του ευρώ και εκπονούσε ανάλογο σχέδιο αντίδρασης.
Το «κονκλάβιο» αυτό έχει και το όνομα της «επιτροπής που δεν υπήρξε ποτέ», καθώς όλες οι δραστηριότητές του καλύπτονταν από άκρα μυστικότητα.
Όπως επισημαίνει η... διεθνούς εμβέλειας αμερικανική εφημερίδα, «το Μάρτιο του 2009, ο Ξαβιέ Μούσκα, στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών της Γαλλίας, ετοιμαζόταν να εγκαταλείψει τη θέση του ως πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων, ένα ειδικό σώμα τεχνοκρατών που διαχειριζόταν την οικονομική πολιτική της Ε.Ε. Ενημερώνοντας τον διάδοχό του, Αυστριακό Τόμας Βίζερ, του είπε: «Παρεμπιπτόντως, υπάρχει και μια ομάδα που επίσημα δεν υφίσταται».
Η μυστική αυτή ομάδα
«Αυτή η ομάδα κρούσης», αναφέρει η αμερικανική εφημερίδα, «συναντιόταν κρυφά στο περιθώριο συνόδων κορυφής, συχνά ξημερώματα ή αργά το βράδυ, εξετάζοντας πιθανούς κινδύνους που θα μπορούσαν να προέλθουν από χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ελλάδα και η Ισπανία. Εκεί η Ευρωπαϊκή Ένωση πίεζε να αναλάβει κεντρικό ρόλο στη συγκέντρωση και χορήγηση κεφαλαίων σε χώρες που είχαν ανάγκη, έχοντας στο πλευρό της τη Γαλλία».
Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, η Επιτροπή πάλεψε να ξεπεράσει τις διαφωνίες που υπήρχαν στο εσωτερικό της Ευρωζώνης για το αν θα έπρεπε να διασωθεί μία οικονομία κράτους - μέλους που καταρρέει. Μία απάντηση, που όπως επισημαίνουν οι συντάκτες του εκτενούς ρεπορτάζ, η Επιτροπή «δεν τη βρήκε ποτέ».
Σε αυτό το γεγονός, όπως υποστηρίζει το δημοσίευμα, συνέβαλαν οι ιδεολογικές διαφορές στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, αλλά και οι διαφορετικές ατζέντες που είχαν οι δύο ισχυροί της Ευρώπης, η καγκελάριος της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ και ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί.
Η αμερικανική εφημερίδα κάνει ειδική αναφορά στις εκλογές στη Γερμανία και υποστηρίζει ότι η Γερμανίδα καγκελάριος ζήτησε την παρουσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο μηχανισμό στήριξης της ελληνικής οικονομίας, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να πείσει τους ψηφοφόρους της γερμανικής επαρχίας για την αναγκαιότητα του μηχανισμού στήριξης.
Ωστόσο, η Μέρκελ δεχόταν και εισηγήσεις ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι απλώς «έλλειψη ρευστού», αλλά ότι «η χώρα χρειάζεται επιδιόρθωση». Από την πλευρά του, ο Σαρκοζί κατάλαβε αμέσως ότι τα προβλήματα της Ελλάδας απειλούν να συνταράξουν την Ευρωζώνη και ζήτησε άμεση δράση.
Όπως έγραψε η «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», ο κίνδυνος κρίσης κρατικών χρεών είχε αρχίσει να απασχολεί την Ευρωζώνη ήδη από τον Οκτώβριο του 2008, όταν η Ουγγαρία, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά εκτός του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, είδε να στερεύει ο δανεισμός από τις διεθνείς αγορές. Τότε οι Βρυξέλλες χρησιμοποίησαν ειδικό μηχανισμό, επιτρέποντας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα να σώσουν την Ουγγαρία, παρέχοντας 20 δισεκατομμύρια ευρώ σε δάνεια.
Το δημοσίευμα προσθέτει πως «σύντομα έγινε κατανοητό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είχε ανάλογο μηχανισμό να σώσει με παρόμοιο τρόπο χώρα της Ευρωζώνης. Επιπλέον, η ιδέα της προσφυγής στο ΔΝΤ ήταν ταμπού για πολλούς κορυφαίους παράγοντες της Ε.Ε., επειδή οι τελευταίοι θεωρούσαν ότι στο Ταμείο προσφεύγουν μόνο φτωχές χώρες του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ».
Η αμερικανική εφημερίδα αποκάλυψε επίσης πως η Ευρωζώνη κινητοποιήθηκε μόλις το Φεβρουάριο του 2010 και ότι μόνο τότε άνοιξε σε όλα τα μέλη της η πρόσβαση στη μυστική επιτροπή, γιατί τότε πλέον ήταν εμφανής η αδυναμία της Ελλάδας να προχωρήσει στις αγορές και μία χρεοκοπία θα είχε πολύ χειρότερα αποτελέσματα από την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς.
Η μυστική αυτή ομάδα
«Αυτή η ομάδα κρούσης», αναφέρει η αμερικανική εφημερίδα, «συναντιόταν κρυφά στο περιθώριο συνόδων κορυφής, συχνά ξημερώματα ή αργά το βράδυ, εξετάζοντας πιθανούς κινδύνους που θα μπορούσαν να προέλθουν από χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ελλάδα και η Ισπανία. Εκεί η Ευρωπαϊκή Ένωση πίεζε να αναλάβει κεντρικό ρόλο στη συγκέντρωση και χορήγηση κεφαλαίων σε χώρες που είχαν ανάγκη, έχοντας στο πλευρό της τη Γαλλία».
Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, η Επιτροπή πάλεψε να ξεπεράσει τις διαφωνίες που υπήρχαν στο εσωτερικό της Ευρωζώνης για το αν θα έπρεπε να διασωθεί μία οικονομία κράτους - μέλους που καταρρέει. Μία απάντηση, που όπως επισημαίνουν οι συντάκτες του εκτενούς ρεπορτάζ, η Επιτροπή «δεν τη βρήκε ποτέ».
Σε αυτό το γεγονός, όπως υποστηρίζει το δημοσίευμα, συνέβαλαν οι ιδεολογικές διαφορές στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, αλλά και οι διαφορετικές ατζέντες που είχαν οι δύο ισχυροί της Ευρώπης, η καγκελάριος της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ και ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί.
Η αμερικανική εφημερίδα κάνει ειδική αναφορά στις εκλογές στη Γερμανία και υποστηρίζει ότι η Γερμανίδα καγκελάριος ζήτησε την παρουσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο μηχανισμό στήριξης της ελληνικής οικονομίας, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να πείσει τους ψηφοφόρους της γερμανικής επαρχίας για την αναγκαιότητα του μηχανισμού στήριξης.
Ωστόσο, η Μέρκελ δεχόταν και εισηγήσεις ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι απλώς «έλλειψη ρευστού», αλλά ότι «η χώρα χρειάζεται επιδιόρθωση». Από την πλευρά του, ο Σαρκοζί κατάλαβε αμέσως ότι τα προβλήματα της Ελλάδας απειλούν να συνταράξουν την Ευρωζώνη και ζήτησε άμεση δράση.
Όπως έγραψε η «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», ο κίνδυνος κρίσης κρατικών χρεών είχε αρχίσει να απασχολεί την Ευρωζώνη ήδη από τον Οκτώβριο του 2008, όταν η Ουγγαρία, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά εκτός του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, είδε να στερεύει ο δανεισμός από τις διεθνείς αγορές. Τότε οι Βρυξέλλες χρησιμοποίησαν ειδικό μηχανισμό, επιτρέποντας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα να σώσουν την Ουγγαρία, παρέχοντας 20 δισεκατομμύρια ευρώ σε δάνεια.
Το δημοσίευμα προσθέτει πως «σύντομα έγινε κατανοητό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είχε ανάλογο μηχανισμό να σώσει με παρόμοιο τρόπο χώρα της Ευρωζώνης. Επιπλέον, η ιδέα της προσφυγής στο ΔΝΤ ήταν ταμπού για πολλούς κορυφαίους παράγοντες της Ε.Ε., επειδή οι τελευταίοι θεωρούσαν ότι στο Ταμείο προσφεύγουν μόνο φτωχές χώρες του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ».
Η αμερικανική εφημερίδα αποκάλυψε επίσης πως η Ευρωζώνη κινητοποιήθηκε μόλις το Φεβρουάριο του 2010 και ότι μόνο τότε άνοιξε σε όλα τα μέλη της η πρόσβαση στη μυστική επιτροπή, γιατί τότε πλέον ήταν εμφανής η αδυναμία της Ελλάδας να προχωρήσει στις αγορές και μία χρεοκοπία θα είχε πολύ χειρότερα αποτελέσματα από την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς.
λειτουργούσε από το Νοέμβριο του 2008 για τη δημιουργία σχεδίου αντιμετώπισης κρίσης από χώρα - μέλος της Ευρωζώνης και μέλη της ήταν κορυφαία στελέχη των οικονομικών επιτελείων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, με θέση κάτω από τους υπουργούς. Τα μέλη της ομάδας προέρχονταν από τα επιτελεία της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του γραφείου του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου