Τι συμβαίνει σήμερα στη Λιβύη;
Κάποιοι λένε, το μάλλον απίθανο, ότι ο Μουαμάρ Καντάφι έφυγε από τη χώρα.
Άλλοι, δηλαδή το Αλ Τζαζίρα, ότι η λιβυκή αεροπορία άνοιξε πυρ εναντίον των διαδηλωτών. Υπάρχουν και αναφορές για βολές της πολεμικού ναυτικού εναντίον στόχων στην ξηρά. Βέβαια αυτές είναι μέθοδοι για να επιτεθεί κάποιος σε έναν στρατό και όχι σε άοπλους διαδηλωτές. Ένας πιλότος αρνήθηκε να βομβαρδίσει το πλήθος και ζήτησε άσυλο στη Μάλτα. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις μιλάνε ήδη για 160 νεκρούς.
Αυτό που συμβαίνει λοιπόν, αποσκοπεί στην παραγωγή τρόμου. Έτσι όμως η κατάσταση θα γίνει ακόμη περισσότερο ασαφής και χαώδης και μπορεί να κάνουν τις διαδηλώσεις της Αιγύπτου να μοιάζουν με προσκοπική εκδρομή.
Λέγεται πάντως, ότι ένα μέρος των στρατιωτικών έχει ταχθεί ήδη στο πλευρό των διαδηλωτών. Και πάλι η πηγή είναι το Αλ Τζαζίρα. Πάντως μια ηγεσία που ενεργεί έτσι έχει χάσει τον έλεγχο.
Η Λιβύη άλλωστε είναι μια αραιοκατοικημένη χώρα (μόλις 6,5 εκατομμύρια) που αποτελείται από φατρίες και μεγάλες οικογένειες.
Και τα λίγα που μαθαίνονται φιλτραρισμένα από τη λογοκρισία δεν βοηθάνε για να σχηματίσει κάποιος σαφή εικόνα.
Ο συνταγματάρχης Καντάφι είναι ο μακροβιότερος δικτάτορας στη Μέση Ανατολή. Κατάφερε να επιβιώσει από τη διεθνή απομόνωση κατάφερε ακόμη και να γίνει συνομιλητής των ΗΠΑ που το 1986 τον απειλούσε με βομβαρδισμό.
Ζήτησε «συγνώμη» για το Λόκερμπι, αποζημίωσε τα θύματα, παραιτήθηκε από τη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής, και έκανε κάποιες «δημοκρατικές» παραχωρήσεις. Σήμερα ο Μουαμάρ Καντάφι θεωρείται ο πιο αξιόπιστος προμηθευτής ενέργειας.
Ποιος άνεμος σκορπίζει το «μικρόβιο» της μόλυνσης της Τυνησίας και της Αιγύπτου;
Είναι η δύναμη του διαδικτύου ή η απότομη άνοδος στις τιμές των τροφίμων;«Τους τελευταίους έξι μήνες έχουν σημειωθεί απότομες αυξήσεις στις τιμές σε παγκόσμιο επίπεδο στο σιτάρι, το καλαμπόκι, τη ζάχαρη και τα βρώσιμα έλαια, και μια σχετικά μικρότερη αύξηση της τιμής του ρυζιού», λέει η παγκόσμια τράπεζα που μας πληροφορεί επίσης ότι 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Ο εφιάλτης της Δύσης είναι μήπως τα διεφθαρμένα και δικτατορικά καθεστώτα διαδεχθούν οι κυβερνήσεις της «σαρία», όπως έγινε με την Περσία του Σάχη. Και σίγουρα στην άλλη μεριά του Ατλαντικού δεξαμενές σκέψεις και ινστιτούτα θα έχουν πολύ δουλειά.
Στην Ευρώπη δεν ανησυχούν, παρά μόνο για την ασφαλή απεμπλοκή των ευρωπαίων υπηκόων και το, αναμενόμενο, κύμα μεταναστών. Δεν τρομάζουν ούτε οι Ιταλοί που παραδοσιακά έχουν πολύ στενές σχέσεις με τη Λιβύη. Αλλά στη Ρώμη έχουν άλλα θέματα αυτές τις μέρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου