Η Παλαιστινιακή ηγεσία φρόντισε να μη στηρίξει τις εξεγέρσεις απαγορεύοντας τις διαδηλώσεις σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους Αιγύπτιους. Η Παλαιστινιακή τηλεόραση ουσιαστικά αγνόησε τα γεγονότα στην Αίγυπτο.

Η Παλαιστινιακή ηγεσία φρόντισε να μη στηρίξει τις εξεγέρσεις στην Αίγυπτο και την Τυνησία κι απαγόρευσε τις διαδηλώσεις σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους επαναστατημένους λαούς. Η Παλαιστινιακή τηλεόραση ουσιαστικά αγνόησε τα γεγονότα στην Αίγυπτο.  

Ο 68χρονος ουρολόγος, Dr. Mamdouh al-Aker, σπούδασε στο Κάιρο και ήταν μέλος της Παλαιστινιακής-Ιορδανικής αντιπροσωπείας στις συνομιλίες Ουάσιγκτον-Μαδρίτης. Κουράρει ασθενείς στη Ραμάλλα και το Νοσοκομείο Augusta Victoria της Ιερουσαλήμ.

Τα τελευταία επτά χρόνια, τελεί Γενικός Επίτροπος της Παλαιστινιακής Ανεξάρτητης Επιτροπής για τ’ Ανθρώπινα Δικαιώματα, μιας οργάνωσης που συστάθηκε με διάταγμα του Yasser Arafat το 1993. Η Επιτροπή επιδιώκει να διασφαλίσει ότι η Παλαιστινιακή Αρχή και η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης πληρούν τις προϋποθέσεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Πώς γίνεται τόσοι πολλοί άνθρωποι σαν εσάς να είναι ευχαριστημένοι με τις εξελίξεις στην Αίγυπτο [πριν από το ξέσπασμα των αιματηρών συγκρούσεων] χωρίς, ωστόσο, μέχρι στιγμής να υπάρχει κάποια δημόσια έκφραση στήριξης στις πόλεις της Δυτικής Όχθης;

 [Την Τρίτη] το απόγευμα επέστρεψα από μια συνάντηση με τον [Παλαιστίνιο Πρόεδρο] Mahmoud Abbas για ένα άλλο θέμα. Σοκαρισμένος, του είπα για ένα νεαρό άνδρα που ξεκίνησε στο Facebook μια αγρυπνία αλληλεγγύης προς τον Αιγυπτιακό λαό. Κρατήθηκε και ανακρίθηκε το βράδυ πριν από τη διαδήλωση. Ο Abbas εξέφρασε την δυσαρέσκειά του και υποσχέθηκε ότι ο νεαρός άνδρας θ’ αφεθεί αμέσως ελεύθερος. Δεν ήξερα ότι είχε ήδη απελευθερωθεί.

Διαδηλωτές που πήγαν στο Αιγυπτιακό προξενείο στη Ραμάλλα και διαλύθηκαν από την αστυνομία, μου είπαν ότι το προσωπικό ασφαλείας, φορώντας πολιτικά ρούχα, τους επιτηρούσε απειλητικά. Πριν από δύο εβδομάδες, άλλοι νεαροί είχαν οργανώσει μια παρόμοια εκδήλωση αλληλεγγύης προς την Τυνησία. Μου είπαν ότι σκόπευαν να διαδηλώσουν παρόλο που τους είχε απαγορευτεί. Και στις δύο περιπτώσεις, οι νέοι δήλωσαν ευγνώμονες στους δύο λαούς για την υποστήριξή τους προς τον Παλαιστινιακό αγώνα.

Εντυπωσιάστηκα με τον ενθουσιασμό τους. Όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν διαδηλώνουν επειδή ξέρουν ότι κάτι τέτοιο δεν είναι ευπρόσδεκτο. Έχουμε ένα σχέδιο περιορισμού της ελευθερίας του διαδηλώνειν και του συνέρχεσθαι. Οι διαδηλώσεις στήριξης του λαού μας κατά τη διάρκεια της επίθεσης στη Γάζα και ενάντια στην κατοχή, είχαν κατασταλεί.

Τι φοβάται η Παλαιστινιακή Αρχή όταν απαγορεύει τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης;

Υπάρχουν δύο λόγοι. Λόγω των στενών σχέσεων με το καθεστώς Mubarak, η ηγεσία είναι σαστισμένη από τις εκδηλώσεις στήριξης των αντιπάλων ενός φίλου. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι - όταν ένα καθεστώς είναι ανεπαρκώς δημοκρατικό - φοβάται ότι οι λαϊκές διαδηλώσεις μπορεί να βγουν εκτός ελέγχου.

Υπάρχουν λόγοι να υποθέσει κανείς ότι πολλοί από τους παράγοντες που οδήγησαν τους ανθρώπους σε διαδηλώσεις στην Τυνησία και την Αίγυπτο ισχύουν κι εδώ.

Υπάρχει μια τεράστια διαφορά: Εδώ ζούμε υπό Ισραηλινή κατοχή. Πρέπει να επικεντρωθούμε στο βασικό στόχο του τερματισμού της κατοχής. Και αυτό είναι το πρόβλημα: Εδώ και χρόνια συμπεριφερόμαστε σαν να έχουμε μετατραπεί σε υπεργολάβο της κατοχής, οπότε πρέπει ν’ αλλάξουμε και να κάνουμε το καθεστώς κατοχής να πληρώσει ένα τίμημα. Όχι απαραίτητα χρησιμοποιώντας όπλα και σίγουρα όχι βλάπτοντας αμάχους.

Σε αρκετά σημεία, οι άνθρωποι τολμούν ν’ αντιμετωπίσουν τον Ισραηλινό στρατό αλλά όχι την Παλαιστινιακή αστυνομία.

Ναι. Όμως αυτό δεν θα συνεχιστεί επ’ αόριστον. Το κύριο δίδαγμα από τα έγγραφα του Al Jazeera είναι ότι το Ισραήλ δεν είναι ώριμο για μια δίκαιη πολιτική συμφωνία. Οπότε πρέπει να επικεντρωθούμε στην εσωτερική μας κατάσταση, να βάλουμε σε τάξη τη χώρα μας, να ενισχύσουμε τη σταθερότητά μας. Μια καταιγίδα αλλαγής πρόκειται σύντομα να ξεσπάσει κι, αν δεν αλλάξουμε την πορεία μας, θα μας παρασύρει σίγουρα.

Διάφοροι παραθέτουν δήλωσή σας σύμφωνα με την οποία η Παλαιστινιακή Αρχή είναι ένα αστυνομικό κράτος χωρίς να είναι κράτος.

Γενικά, δεν μου αρέσει να εκφράζουμε στα Ισραηλινά μέσα ενημέρωσης την κριτική μας για την Παλαιστινιακή Αρχή, έστω κι αν η κριτική είναι δημόσια και μπορεί να βρεθεί σε όλα τα έντυπά μας. Όμως, συναίνεσα στην παράκλησή σας για μια συνέντευξη.

Εδώ και τρία χρόνια προειδοποιώ ότι, αν δεν προσέξουμε, ορισμένα χαρακτηριστικά θα μας καταντήσουν ένα αστυνομικό κράτος: Οι αυθαίρετες, παράνομες συλλήψεις. Τα βασανιστήρια κρατουμένων – αν και λόγω των καταγγελιών μας υπήρξε μια βελτίωση για αρκετούς μήνες φαίνεται τώρα να υπάρχει μια επιστροφή σ’ αυτήν την άθλια διαδικασία. Ο εξονυχιστικός έλεγχος των υποψηφίων για δημόσιες θέσεις από την Υπηρεσία Πληροφοριών και τον προληπτικό μηχανισμό ασφαλείας. Οι συλλήψεις αμάχων από το μηχανισμό ασφαλείας - υπήρξε μια υπόσχεση ότι αυτό θα έπαιρνε τέλος αλλά εξακολουθούμε να περιμένουμε μια ρητή εγγύηση από την ανώτερη πολιτική ηγεσία. Η έλλειψη συμμόρφωσης στις δικαστικές αποφάσεις.

Και στη Λωρίδα της Γάζας;

Είναι ένα πιστό είδωλο. Μόλις δύο εβδομάδες πριν, ήμουν προσκεκλημένος σε μια διάσκεψη της "ακαδημίας επιστημών ασφάλειας" στην Ιεριχώ. Οι συμμετέχοντες συζήτησαν τις αντιλήψεις για την ασφάλεια στο μελλοντικό κράτος. Είπα ότι η σημερινή κατάσταση θα επηρεάσει το μελλοντικό κράτος. Ανέφερα δύο λόγους για τη δυσπιστία μου αυτή: την οικοδόμηση ενός εθνικού στρατού υπό την αιγίδα του καθεστώτος κατοχής και τον εξονυχιστικό του έλεγχο. Αυτό είναι σουρεαλιστικό. Δεν έχει ιστορικό προηγούμενο! Ένας άλλος παραλογισμός είναι το μέγεθος του μηχανισμού ασφαλείας. Η αναλογία μεταξύ των ανδρών ασφαλείας μας και των αμάχων είναι από τις υψηλότερες στον κόσμο. Γιατί;

Αυτό δεν είναι κάτω από τις διαταγές του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών;

Δεν συζήτησα την πολιτική διάσταση. Μιλώ επαγγελματικά από την οπτική γωνία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σχεδόν το 30% του προϋπολογισμού της [ΠΑ] διατίθεται για την ασφάλεια. Αυτή η κατανομή κονδυλίων γίνεται σε βάρος της υγείας και της εκπαίδευσης. [Οι συμμετέχοντες στο συνέδριο] κάθονταν και σιωπούσαν.

Δεν είναι περίεργο που οι ηγέτες ενός κατεχόμενου λαού δεν στηρίζουν μια λαϊκή εξέγερση;

Αυτό είναι το αποτέλεσμα και το τίμημα του συρσίματος στο status ενός καθεστώτος, πριν από την απελευθέρωση, εγκαταλείποντας παράλληλα την ατζέντα ενός εθνικού απελευθερωτικού κινήματος. Ως καθεστώς, πρέπει να ταυτιζόμαστε με καθεστώτα.

Είναι αναστρέψιμη η κατάσταση; Μπορεί η PLO να επιστρέψει από το status ενός εικονικού καθεστώτος σ’ εκείνο ενός εθνικού απελευθερωτικού κινήματος;

Οι ίδιοι άνθρωποι; Όχι. Όμως, υπάρχει ένα νέο πνεύμα. Ο ρόλος της Παλαιστινιακής Αρχής πρέπει ν’ αλλάξει. Ο ηγετικός πυρήνας πρέπει να επιστρέψει στην PLO ενώ η ΠΑ πρέπει να παραμείνει με τις εξουσίες ενός μεγάλου δήμου. Τίποτα περισσότερο. Η PLO, η οποία έχει χάσει τη δομή της, πρέπει ν’ αναδιοργανωθεί.

Ένα από τα τραγικά λάθη είναι ότι δεν επικεντρωθήκαμε στο αίτημα για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης που περιλαμβάνει τα πάντα. Αντ’ αυτού, επικεντρωθήκαμε στην ιδέα ενός κράτους. Ένα κράτος; Οι [Benjamim] Netanyahu και [Ariel] Sharon, επίσης, μιλάνε για ένα κράτος, χωρίς γη, νερό και σύνορα. Τα πάντα είναι μέσα σε αλλοεθνές έδαφος. Κατά την άποψή μου, μπορούν να το αποκαλέσουν ακόμη και αυτοκρατορία.

Μπορώ να νιώσω τους σπόρους της αλλαγής. Υπάρχουν διαδηλώσεις στα χωριά, το κίνημα BDS [μποϊκοτάζ, απόσυρση επενδύσεων και κυρώσεις εναντίον του Ισραήλ], το μποϊκοτάζ στα προϊόντα των οικισμών, η εναντίωση της ΠΑ στην έκθεση Goldstone. Αυτό που συνέβη στην Τυνησία και την Αίγυπτο θα επισπεύσει τη διαδικασία της αλλαγής, θ’ αναζωογονήσει τον Παλαιστινιακό αγώνα και θα τον επιστρέψει εκεί όπου ανήκει - όχι σε μια κυβέρνηση ή ένα "κράτος" αλλά ως ένα κίνημα εθνικής απελευθέρωσης.

Πηγή: Ιστοσελίδα του Ζαν Κοέν

Εφημερίδα Haaretz 3.2.11