Το ΝΑΤΟ δέχθηκε ένα δυνατό ράπισμα κατά την 60ή επέτειο, της Συνθήκης της ίδρυσής του και βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα εντελώς καινούργιο πρόβλημα, του ριζοσπαστικού Ισλάμ, όπως εκπροσωπείται από μία πλευρά της Τουρκικής Δημοκρατίας. Αυτό αναφέρει στο δελτίο που δημοσιεύει στο προσωπικό του blog ο Αμερικανός, πανεπιστημιακός και αναλυτής ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής και Ισλάμ, Daniel Pipes.
«Η Άγκυρα, γράφει ο Daniel Pipes, προσχώρησε στο ΝΑΤΟ το 1951 και λίγο αργότερα οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις πολέμησαν μαζί με τους συμμάχους στον πόλεμο της Κορέας. Στη συνέχεια κράτησε για δεκαετίες σκληρή στάση απέναντι στους Σοβιετικούς. Σήμερα η Τουρκία διαθέτει στη Συμμαχία το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το ΝΑΤΟ διαφοροποίησε την αποστολή του και κάποιοι είδαν σα νέο στρατηγικό αντίπαλο το Ισλάμ.
Ήδη από το 1995, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Willy Claes τόνιζε ότι «ο φονταμενταλισμός είναι τουλάχιστον εξ ίσου επικίνδυνος με τον κομμουνισμό».
«Με το τέλος του ψυχρού πολέμου», πρόσθεσε, «η ισλαμική τρομοκρατία εμφανίστηκε ως η μόνη ίσως σοβαρότερη απειλή για το ΝΑΤΟ και την ασφάλεια της Δυτικής Συμμαχίας»
Πράγματι, το ΝΑΤΟ επικαλέστηκε το άρθρο 5 της συνθήκης που αναφέρεται στο δικαίωμα της «συλλογικής αυτοάμυνας» των μελών για να επέμβει το 2001 κατά των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν απαντώντας έτσι στις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
Πράγματι, το ΝΑΤΟ επικαλέστηκε το άρθρο 5 της συνθήκης που αναφέρεται στο δικαίωμα της «συλλογικής αυτοάμυνας» των μελών για να επέμβει το 2001 κατά των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν απαντώντας έτσι στις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
Όταν τον περασμένο Ιούλιο έληξε η θητεια του προηγούμενου Γενικού Γραμματέα Jaap de Hoop Scheffer, στους κόλπους της Συμμαχίας υπήρξε κάποια συναίνεση προκειμένου να τον διαδεχθεί ο πενηνταεξάχρονος Δανός πρωθυπουργός Anders Fogh Rasmussen.
Αλλά ο Fogh Rasmussen ήταν πρωθυπουργός και στις αρχές του 2006, όταν η ξέσπασε η κρίση για τα περίφημα σκίτσα του Μωάμεθ και τότε επέμενε ότι ως πρωθυπουργός δεν είχε καμία αρμοδιότητα να υπαγορεύσει σε μια ιδιωτική εφημερίδα τι μπορεί και τι δεν μπορεί να δημοσιεύσει.
Η τοποθέτηση αυτή του Ραμούνσεν επικρίθηκε από πολλές μουσουλμανικές κυβερνήσεις και προσωπικότητες συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας ο πρωθυπουργός της οποίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, «υπενθύμισε» στον Ραμούνσεν ότι «υπάρχουν όρια στις ελευθερίες».
Τελικά, ο Rasmussen επελέγη με συναίνεση αλλά με μεγάλο τίμημα. Αυτό έγινε δυνατό μετά από εντατικές διαπραγματεύσεις με τον πρόεδρο της Τουρκίας Α. Γκιούλ τις εγγυήσεις του Μπαράκ Ομπάμα που επιβεβαίωσε και ο κ. Ερτογάν και αφού ο Ράμουνσεν υποσχέθηκε να διορίσει δυο Τούρκους και να διασκεδάσει τις ανησυχίες των μουσουλμάνων για τη στάση του στο θέμα των γελοιογραφιών.
Οι παραχωρήσεις του Fogh Rasmussen προκειμένου να κερδίσει την υποστήριξη της Άγκυρας μπορούν να συναχθούν από τις δηλώσεις του μετά την ανακοίνωση του διορισμού του: 
«Ως γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, θα κάνω μια πολύ σαφή προσέγγιση του μουσουλμανικού κόσμου προκειμένου να εξασφαλίσω τη συνεργασία και να προχωρήσει ο διάλογος με το μουσουλμανικό κόσμο. Θεωρώ ότι η Τουρκία είναι μια πολύ σημαντική σύμμαχος και στρατηγικός εταίρος και θα συνεργαστούμε για να εξασφαλιστεί η καλύτερη δυνατή συνεργασία με το μουσουλμανικό κόσμο».
Νομίζουμε ότι δεν βλέπουμε πλέον μπροστά μας ένα ισχυρό ΝΑΤΟ κατά το μοντέλο των Κλάους Αθνάρ που θα οδηγεί τον αγώνα κατά του ριζοσπαστικού Ισλάμ, αλλά ένα χωλό θεσμό ανίκανο να δράσει εναντίον της κύριας στρατηγικής απειλής εξαιτίας των πιθανών αντιδράσεων ενός κράτους μέλους.
Αλλά η Τουρκία δεν είναι το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ με το Ισλάμ.
΄Ήδη αναδεικνύεται ένας νέος ψυχρός πόλεμος στη Μέση Ανατολή με την Τεχεράνη να συνεργάζεται με μια φατρία του Ριάντ.
Αλλά η Τουρκία δεν είναι το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ με το Ισλάμ.
΄Ήδη αναδεικνύεται ένας νέος ψυχρός πόλεμος στη Μέση Ανατολή με την Τεχεράνη να συνεργάζεται με μια φατρία του Ριάντ.
Η Άγκυρα έχει επανειλημμένα ταχθεί υπέρ του Ιρανού πρωθυπουργού Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ στο θέμα της ανάπτυξης του πυρηνικού προγράμματος, της ανάπτυξης του ιρανικού πετρελαίου τομέα, τη μεταφορά όπλων προς την ιρανική Χεζμπολάχ, υποστηρίζει ανοιχτά τη Χαμάς, έχει καταδικάσει το Ισραήλ και στρέφει την τουρκική κοινή γνώμη εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών.
Επισημαίνοντας τις αλλαγές αυτές, ο αρθρογράφος Caroline Glick προτρέπει την Ουάσιγκτον να «εξετάσει την πιθανή απομάκρυνση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ».
Η διοίκηση Obama δεν συμφωνεί να το κάνουμε αυτό. Αλλά πριν η Άγκυρα ξεδοντιάσει το ΝΑΤΟ, θα πρέπει σαν ψύχραιμοι παρατηρητές, να σκεφτούμε και αυτό το ενδεχόμενο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου