Mετά τη διαμαρτυρία των μουσουλμάνων μεταναστών την Παρασκευή, ένας από τους εκπροσώπους των (από εκείνους που δεν ξέρουμε ούτε ποιους, ούτε πόσους εκπροσωπούν) δήλωσε εμφανώς αγανακτισμένος ότι «μπορεί να μας σκοτώσεις και να μην αντιδράσουμε, αλλά μην μας πειράξεις το Κοράνι! Είναι για εμάς ιερό».
Η σωστή απάντηση γι' αυτό σε μια δυτική χώρα είναι: «σκασίλα μας». Για άλλους ανθρώπους ο Ολυμπιακός θεωρείται ιερός, αλλά αυτό για το οποίο όλοι συμφωνούμε στη Δύση είναι ότι οι άνθρωποι είναι ιεροί. Ο σεβασμός στα σύμβολα δείχνει καλούς τρόπους, αλλά η έλλειψή του δεν είναι αξιόποινη πράξη. Μόνο η έλλειψη σεβασμού στον άνθρωπο -ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας ή ποδοσφαιρικών πεποιθήσεων- είναι κάτι που πρέπει να να τιμωρείται.
Αφού, λοιπόν, υπήρξε αυθαιρεσία ενός αστυνομικού στο συμβάν του Κορανίου, αυτός κανονικά θα έπρεπε να τιμωρηθεί για καταστροφή ξένης περιουσίας, όχι για το αν έσχισε ένα χαρτί που κάποιοι θεωρούν ότι είχε θεόπνευστα λόγια γραμμένα. Θα έπρεπε να τιμωρηθεί γιατί αυθαιρέτησε εναντίον του ατόμου -άσχετα αν αυτός είναι μετανάστης- και όχι για το αν προσέβαλε τις πεποιθήσεις του, ακόμη κι αν αυτός τις θεωρεί ιερές.
«Στη Δύση, επειδή ψάχνουμε το βέλτιστο, η προσβολή των πεποιθήσεων είναι κάτι που επιζητούμε», θα έλεγε ο δυτικός πολίτης. «Αποτελεί ένα από τα θεμέλια του δικού μας πολιτισμού, ο οποίος απέδειξε τα τελευταία 300 χρόνια ότι τα πάει μια χαρά, ή έστω καλύτερα από άλλους πολιτισμούς που σέβονται περισσότερο τα ιερά από τους ανθρώπους. Απόδειξη αυτού είναι ότι οι άνθρωποι εκείνων των πολιτισμών έρχονται εδώ για να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή. Δεν μπορεί να θέλουν να επιβάλλουν στη "γη της επαγγελίας" τις πεποιθήσεις της "κόλασης" που άφησαν πίσω τους. Αυτό δεν έχει να κάνει με το αν κάποιοι θεωρούν μετανάστες "φιλοξενούμενους". Εχει να κάνει με την ιστορική εμπειρία και την απλή λογική. Αν θες καλύτερα αποτελέσματα, από εκείνα που σε οδήγησαν στον "γολγοθά" της ξενιτιάς, δες τι κάνουν οι άλλοι και αντίγραψέ τα ή έστω σεβάσου τα. Οχι ως ιερά, αλλά ως αποδεδειγμένα αποτελεσματικά.»
Στη Δύση δημιουργείται διαρκώς μια σύγχυση μεταξύ θρησκευτικής ανοχής και θρησκευτικής επιβολής. Ενώ κατακτάμε το πρώτο, αρχίζουμε να απειλούμαστε από το δεύτερο. Η καταπίεση των θρησκευτικών συναισθημάτων οποιουδήποτε ανθρώπου δείχνει δυσανεξία. Την ίδια, όμως και χειρότερη δυσανεξία, δείχνει η απαίτηση οποιουδήποτε θρησκευόμενου για σεβασμό των συμβόλων του ή μη κριτική του δόγματός του. Οι απόψεις, ακόμη κι αν είναι θρησκευτικές, κρίνονται και τα σύμβολα συμβολίζουν· άλλες φορές την πίστη, κι άλλες τον χλευασμό προς την πίστη.
Αυτά θα έλεγε ο κάτοικος κάποιας δυτικής χώρας. Ενας κάτοικος της Ελλάδος, όμως, δεν μπορεί να πει το ίδιο. Οχι, μόνο, διότι δεν είναι αμιγώς δυτικός, αλλά κυρίως επειδή στη χώρα του είναι ποινικό αδίκημα η προσβολή θρησκευτικών συμβόλων. Κατά συνέπεια θα είναι μέγιστη υποκρισία να μην τιμωρείται κάποιος για το σχίσιμο του Κορανίου. Θα αποδείξει ότι και στα στο ζήτημα του θρησκευτικού προστατευτισμού, η δημοκρατία μας είναι αλά καρτ...
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 27.5.2009
Πέμπτη 28 Μαΐου 2009
Αλλάχ ακμπάρ;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου