«Αυτονόητο και απαράγραπτο δικαίωμα κάθε ανθρώπου είναι να απευθύνεται ελεύθερα στο θεό του… Να τον τιμά και να τον λατρεύει σε χώρους που πρέπουν χωρίς προσκόμματα» είναι ένα απόσπασμα από την πρόσφατη δήλωση του Μακαριότατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών που ερμηνεύτηκε από όλους σχεδόν σαν συνηγορία στην ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα και είναι άλλωστε κάτι με το οποίο δεν είναι δυνατόν να μη συμφωνήσει κάποιος.
Ο κ. Ιερώνυμος υποστήριξε ότι το δικαίωμα αυτό θεμελιώνεται όχι μόνο στην πνευματικότητα αλλά και στις θεμελιώδεις κατακτήσεις του δυτικού φιλελεύθερου κόσμου, στην προστασία των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών.
«Το ευρύτερο δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας είναι δικαίωμα θεμελιώδες σε κάθε ευνομούμενη και δημοκρατική Πολιτεία όπως η ελληνική και πρέπει να χαίρει πάντα αναγνώρισης και απόλυτου σεβασμού, όπως άλλωστε και το Σύνταγμα μας σαφώς επιτάσσει». Εκείνο που ίσως δεν προσέχτηκε αρκετά είναι η αποστροφή του λόγου του Αρχιεπισκόπου για την αποδοκιμασία της βίας και μάλιστα όταν συνδυάζεται με τη θρησκεία ή χρησιμοποιεί τη θρησκεία σαν προκάλυμμα.
«Πρωτίστως προσβάλλει βαθύτατα τον ίδιο τον πυρήνα της θρησκείας» επισημαίνει ο κ. Ιερώνυμος, «και μετατρέπει ανθρώπους σε αθύρματα πάσης φύσεως φονταμενταλιστών και καιροσκόπων που ουδόλως σέβονται την ελευθερία του ανθρώπου» καταλήγει. Ποιοι είναι όμως οι «φονταμενταλιστές" και "καιροσκόποι" "που ουδόλως σέβονται την ελευθερία του ανθρώπου" ούτε βέβαια το Θεό;
Τον Οκτώβριο του 2006, ο Γάλλος φιλόσοφος Robert Redeker έγραφε στη Φιγκαρό, σημείωνε, ότι «το Ισλάμ παρουσιάζεται, σαν ο νέος κομμουνισμός σαν εναλλακτική λύση για το δυτικό κόσμο. Υπερηφανεύεται πως είναι η φωνή των καταπιεσμένων του πλανήτη. Χθες, η φωνή των φτωχών, υποτίθεται ότι ξεκινούσε από τη Μόσχα, σήμερα από τη Μέκκα! Υπάρχουν διανοούμενοι στις μέρες μας, οι οποίοι εκφράζουν τις απόψεις του Κορανίου, όπως κάποτε εξέφραζαν τις απόψεις της Μόσχας. Σήμερα αφορίζουν τους αντιπάλους τους για ισλαμοφοβία, όπως κάποτε τους αφόριζαν για αντικομουνισμό». Αλλά αυτό δεν είναι θρησκεία. Ορισμένα κόμματα της άκρας Αριστεράς στην Ευρώπη όπως οι παλιοί αντιφρανκιστές στην Ισπανία και οι οπαδοί του Ροζέ Γκαροντυ στην Γαλλία ανακάλυψαν μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, το «νέο βραχίονα» της «αντικαπισταλισιτικής» πάλης στο Ισλάμ.
Το 2003 στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ (ΕΚΤ), ένα ετήσιο συνέδριο κατά της παγκοσμιοποίησης, περιλαμβάνονταν και εκπρόσωποι πολλών μουσουλμανικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένου του γνωστού διανοούμενου και βασικού εκπροσώπου του Ευρωπαϊκού Ισλάμ, Tariq Ramadan. Στην τέταρτη συνάντηση του ΕΚΤ, που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο τον Οκτώβριο του 2004, συμμετείχαν ομάδες και κινήσεις όπως το Μουσουλμανικό Συμβούλιο της Βρετανίας, και η Ένωση Μουσουλμάνων της Βρετανίας. Αρκετοί ευρωπαίοι εντάσσονται στο Ισλάμ όχι όλοι για να πραγματοποιήσουν ένα γάμο ή γιατί εκεί τους οδηγεί κάποια επίμονη πνευματική αναζήτηση. Είναι πολλοί αυτοί που το κάνουν, γιατί βλέπουν ένα νέο όπλο για «επανάσταση». Δε συνεισφέρουν πνευματικά στο Ισλάμ, αφού το κίνητρό τους δεν είναι η αναζήτηση του Θεού ενώ αντίθετα ενισχύουν τις πιο επιθετικές πτυχές της ισλαμικής θεολογίας, και ο συνδυασμός αυτός, είναι δυνατόν να οδηγήσει σε ακραίες μορφές ριζοσπαστικοποίησης, που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τις φιλελεύθερες δυτικές δημοκρατίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου