Εχασαν τη ναυμαχία, κερδίζουν τον πόλεμο

Του ΝΙΚΟΛΑ ΒΟΥΛΕΛΗ


Η αποφασιστικότητα των ανθρώπων που τόλμησαν να αψηφήσουν τον κίνδυνο, μεταφέροντας με πλοία βοήθεια στη Γάζα, λειτούργησε ως «καταλύτης», με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πλέον διεθνής συναίνεση στην απαίτηση να τερματίσει το Ισραήλ τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας. Το «πλοίο για τη Γάζα» «Ρέιτσελ Κόρι» μπαίνει συνοδευόμενο από ισραηλινά πολεμικά πλοία στο λιμάνι του Ασντοτ. Πέρα από τις επιφυλάξεις και τα διπλωματικά προσχήματα που επικαλούνται τόσο οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης όσο και οι αξιωματούχοι των Ηνωμένων Εθνών, ομολογούν -έστω με χρόνια καθυστέρησης- ότι ο απάνθρωπος αποκλεισμός ενάμισι εκατομμυρίου Παλαιστινίων πρέπει να τερματιστεί. Το Ισραήλ, κάτω από τη διεθνή κατακραυγή και τις πιέσεις, αναγκάζεται ελαφρύνει τον ασφυκτικό αποκλεισμό, ενώ Ευρωπαίοι και Αμερικανοί ζητούν να αντικατασταθεί ο βάρβαρος, όσο και γελοίος, ισραηλινός κατάλογος προϊόντων που επιτρέπονται (για παράδειγμα, αφήνουν τα φρούτα, αλλά όχι τους χυμούς!) με έναν κατάλογο προϊόντων που απαγορεύονται, δηλαδή των όπλων. Η κυβέρνηση Νετανιάχου επιμένει ωστόσο στη στρατηγικά αναγκαία απομόνωση της Λωρίδας, μιλώντας για «ιρανικό λιμάνι στη Μεσόγειο» αν αρθούν τα μέτρα αποκλεισμού της Γάζας. Αλλωστε ο τρόπος με τον οποίο ανταποκρίθηκε στη διεθνή απαίτηση για ουσιαστική έρευνα για τη σφαγή της 31ης Μαΐου είναι αποκαλυπτικός: ούτε τα μέλη της επιτροπής που συγκροτήθηκε ούτε οι αρμοδιότητές της ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις. Πρόκειται για επιτροπή-μαϊμού, η οποία θα εξυπηρετήσει τις ανάγκες δημοσίων σχέσεων της κυβέρνησης Νετανιάχου και αποβλέπει να δικαιολογήσει εκ των υστέρων τον αποκλεισμό της Γάζας και την επιδρομή στα πλοία, ενώ θα «αποδείξει» ότι οι επιβάτες τους δεν ήταν ειρηνιστές αλλά... ισλαμιστές.

Η προπαγανδιστική αυτή επιχείρηση θα καταρρεύσει παταγωδώς, καθώς η πραγματικότητα ανατρέπει τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης Νετανιάχου, η οποία νομίζει ακόμη ότι θα λύσει το Παλαιστινιακό με επιχειρήσεις «τύπου Εντεμπε»!
Η βοήθεια προς τη Γάζα δεν θα περιοριστεί στα πλοία που προσπάθησαν να φτάσουν εκεί τον περασμένο μήνα. Στην Τουρκία ετοιμάζονται έξι νέα πλοία, ενώ κάποια άλλα θα ξεκινήσουν από τη Γερμανία, το Ιράν και το Λίβανο, φορτωμένα βοήθεια και εθελοντές. Το Ισραήλ θα βρεθεί, άραγε, ξανά μπροστά στον πειρασμό μιας τρομοκρατικής επιχείρησης; Ακόμη και αν επιβαίνουν Εβραίοι στα πλοία;
Οι διαθέσεις της κυβέρνησης του αδίστακτου δίδυμου Νετανιάχου - Λίμπερμαν έχουν ήδη φανεί, αφού χαρακτήρισαν τα πλοία από το Ιράν «εχθρικά»...
Ταυτόχρονα, φαίνεται ότι η ισραηλινή κυβέρνηση δεν πείθεται από τη διπλωματία του προέδρου Ομπάμα για το Ιράν και ετοιμάζεται μόνη της για επιχείρηση καταστροφής των πυρηνικών εγκαταστάσεών του. Στο πλαίσιο αυτό προσπαθεί να εξασφαλίσει την ανοχή, αν όχι και τη σύμπραξη, των γειτονικών προς το Ιράν χωρών -για παράδειγμα της Σαουδικής Αραβίας- για να διευκολυνθεί η επιχείρησή της, επικαλούμενη ότι ουσιαστικά στρέφεται εναντίον «κοινού εχθρού»!


Εκρηκτικό μείγμα


Η αδιαλλαξία και ο τυχοδιωκτισμός της σημερινής ισραηλινής κυβέρνησης συγκροτούν ένα εκρηκτικό μείγμα, επικίνδυνο για ολόκληρη την περιοχή. Με αυτά τα δεδομένα η Τουρκία αντιλαμβάνεται ότι έχει περιθώρια δράσης και συνεχίζει τον ελεγχόμενο επικοινωνιακό πόλεμό της με το Ισραήλ, απειλώντας με κυρώσεις αν δεν επιστραφούν τα πλοία και αρνούμενη να δεχθεί ως αξιόπιστη την ισραηλινή επιτροπή έρευνας. Η Αγκυρα επιμένει για ανεξάρτητη, αμερόληπτη επιτροπή υπό τα Ηνωμένα Εθνη, με τη συμμετοχή και της ίδιας.
Η τουρκική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να συνεχίσει την επιθετική ρητορική της κατά του Ισραήλ, φροντίζοντας ωστόσο να υπενθυμίζει τους στενούς δεσμούς της με τις ΗΠΑ και τη Δύση. Η κυβέρνηση Ερντογάν εφαρμόζει με επιτυχία -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- την πολιτική των σκληρών δημόσιων επικρίσεων του Ισραήλ, που αυξάνουν το κύρος της διεθνώς και ταυτόχρονα υπενθυμίζουν σε Αμερική και Ευρώπη την αυξανόμενη σημασία και το ρόλο της στην ευρύτερη περιφέρεια, που την καθιστούν πλέον αναντικατάστατη.

Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» στις Δευτέρα, 21 Ιουνίου του 2010