Οι σκληρές ερωτήσεις σχετικά με τις προβληματικές πτυχές του Ισλάμ δεν συνιστούν 'Ισλαμοφοβία'
Παρασκευή, 24 Σεπτέμβριος 2010 10:16
Του Moshe Dann*
.
Οι υποστηρικτές της ανέγερσης ενός τεμένους και τεράστιου Ισλαμικού κέντρου κοντά στο σημείο μηδέν έχουν επικεντρωθεί στο θέμα της θρησκευτικής ελευθερίας. Από τη στιγμή όμως που χιλιάδες τεμένη έχουν ήδη κατασκευαστεί σε όλη την Αμερική, δεν μπορεί να είναι αυτό το θέμα.
Η τοποθεσία του αποτελεί ευαίσθητο ζήτημα λόγω της επίθεσης της 9ης Σεπτεμβρίου από Μουσουλμάνους τρομοκράτες. Κανείς βέβαια δεν θεωρεί όλους τους Μουσουλμάνους ένοχους για το έγκλημα αυτό. Το συγκεκριμένο εγχείρημα, ωστόσο, έχει γίνει μια κραυγή πόνου, ένα ουρλιαχτό θλίψης που κάθε Μουσουλμάνος πρέπει ν’ ακούσει.
Η αντίθεση σ’ αυτό το εγχείρημα αντιπροσωπεύει 3.000 σιωπηλές κραυγές. Αυτή η οργή δεν πρέπει να επικεντρωθεί μόνο στη μνήμη των αγαπημένων προσώπων που χάθηκαν αλλά και στους λόγους που τόσοι πολλοί Μουσουλμάνοι είναι τρομοκράτες και υποστηρίζουν την τρομοκρατία. Πρέπει να θέσουμε ορισμένα δύσκολα ερωτήματα και δεν συνιστά "Ισλαμοφοβία" να το κάνουμε.
Είναι το Ισλάμ μια "θρησκεία της ειρήνης" όπως ισχυρίζεται ο Πρόεδρος Obama και άλλοι;
Σύμφωνα με ειδικούς, η επίθεση αυτοκτονίας ("μαρτύριο") και η Τζιχάντ ("ιερός πόλεμος") δεν θεωρούνται ριζοσπαστικές ιδέες στο Ισλάμ αλλά εγγενή στοιχεία της συγκεκριμένης πίστης.
Η συμβατική σοφία λέει ότι υπάρχουν ριζοσπάστες και μετριοπαθείς Μουσουλμάνοι και ότι πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ των δύο ομάδων ώστε να ενθαρρύνονται εκείνοι που δεν θέλουν να καταστρέψουν τους μη Μουσουλμάνους και τον πολιτισμό τους.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι περισσότεροι Μουσουλμάνοι δεν θέλουν να ρίξουν αεροπλάνα σε κτίρια ή ν’ ανατινάξουν σούπερ μάρκετ και λεωφορεία. Όμως τι λέει το Ισλάμ και ποια είναι η αρχή του; Το πρόβλημα δείχνει να έγκειται στο γεγονός ότι το Ισλάμ περιέχει τόσο ριζοσπαστικές όσο και μετριοπαθείς παραδόσεις που και οι δύο είναι αυθεντικές. Τζιχαντιστές και γλυκομίλητοι μετριοπαθείς θεωρούν τους εαυτούς τους εξίσου καλούς Μουσουλμάνους. Οι Μουσουλμάνοι θρησκευτικοί ηγέτες είναι μοιρασμένοι.
Ο ηγέτης της κίνησης για την ανέγερση του τεμένους / Ισλαμικού κέντρου στο κέντρο του Μανχάταν ισχυρίζεται ότι είναι ανεκτικός και προτείνει να περιληφθεί στο εγχείρημα ακόμη και χώρος για άλλες θρησκείες, λες και οι Χριστιανοί και οι Εβραίοι θα ήθελαν να προσευχηθούν εκεί. Όμως αυτό φαίνεται να είναι απλώς άλλο ένα τέχνασμα δημοσίων σχέσεων δεδομένου ότι παραβιάζει τον αυστηρό διαχωρισμό που προβλέπει το Κοράνι και αρνείται τη Μουσουλμανική ανωτερότητα. Είναι αδύνατον, επομένως, να γνωρίζει κανείς το είδος του Ισλάμ που θα διδάσκεται εκεί ή το χρονικό διάστημα.
Η αντιπαράθεση για το κτίριο πρέπει να προχωρήσει σε μια κριτική εξέταση της θεολογίας, των πεποιθήσεων και των πρακτικών του Ισλάμ.
Όχι και πολύ φιλειρηνικό, όχι και τόσο ανεκτικό Γιατί οι Ισλαμιστές ηγέτες σιωπούν όταν μία γυναίκα καταδικάζεται σε λιθοβολισμό μέχρι θανάτου λόγω μοιχείας – και στη συνέχεια μαστιγώνεται 99 φορές όταν η κατηγορία αυτή αποδειχθεί ψευδής; Γιατί οι Ισλαμιστές ηγέτες σιωπούν σχετικά με την καταπίεση των γυναικών, την ανοχή της δουλείας, τη δολοφονία ομοφυλοφίλων και τις βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας σε ολόκληρο τον κόσμο; Πού βρίσκονταν όταν οι βίαιες εξεγέρσεις Μουσουλμάνων ταλάνιζαν την Ευρώπη εξαιτίας ενός σκίτσου;
Ίσως μερικοί γενναίοι Μουσουλμάνοι εναντιώθηκαν σε μια τέτοια βαρβαρότητα αλλά ποιον εκπροσωπούν και ποια είναι η εξουσία τους; Το θεμελιώδες πρόβλημα στο Ισλάμ είναι η αρχή της διττότητας του καθώς πρεσβεύει αντιφατικές θέσεις σε πολλά θέματα οι οποίες είναι όλες έγκυρες.
Μουσουλμάνοι ηγέτες αρνούνται να καταδικάσουν τη δολοφονία Εβραίων από Μουσουλμάνους - οπουδήποτε – και κυρίως στο Ισραήλ. Πριν από δύο εβδομάδες, τέσσερις Ισραηλινοί (κι ένα έμβρυο) σφαγιάστηκαν σε δρόμο του Ισραήλ και κανένας Μουσουλμάνος ηγέτης - ούτε οι πιο μετριοπαθείς – δεν διαμαρτυρήθηκε. Ακόμη και η κοσμική ΠΑ δεν καταδίκασε την επίθεση ως δολοφονία, απλά τόνισε ότι είναι αντίθετη με τα "Παλαιστινιακά συμφέροντα". Η "χρονική συγκυρία" ήταν λάθος!
Το Ισλάμ κηρύττει τον πόλεμο εναντίον των "απίστων" και τη βία εναντίον εκείνων που δεν ακολουθούν τους κανόνες του. Αυτό δεν είναι πολύ φιλειρηνικό. Και Μουσουλμάνοι ηγέτες σ’ ολόκληρο τον κόσμο ενθαρρύνουν τον Αντιαμερικανισμό - καθώς και την εχθρότητα προς τους Χριστιανούς και τους Εβραίους, κάτι όχι και τόσο ανεκτικό.
Παρά τις εκτενείς επιχειρηματικές συναλλαγές μεταξύ Μουσουλμάνων και μη-Μουσουλμάνων, πολλοί Μουσουλμάνοι θρησκευτικοί ηγέτες υποδαυλίζουν μια κουλτούρα μίσους και βίας. Το πρόβλημα είναι ότι επικαλούνται γραφές κι εδάφια και υποστηρίζονται από ένα νομικό σύστημα.
Η Σαρία (ο Ισλαμικός Νόμος) ανάγει τη βίαιη τζιχάντ σε θρησκευτική υποχρέωση και προβλέπει ακραίες τιμωρίες για όσους προσβάλλουν το Ισλάμ ή παραβιάζουν τις εντολές του. Επιπλέον, από τη στιγμή που δεν υπάρχει κεντρική αρχή στο Ισλάμ αλλά αντικρουόμενες παρατάξεις, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί ποιος κάνει τους νόμους αυτούς και πως πρέπει να εφαρμόζονται.
Ποια, για παράδειγμα, είναι η θέση του Ισλάμ αναφορικά με την τρομοκρατία; Λοιπόν, εξαρτάται από τον ορισμό σας - εάν έχετε κάποιον. Όπως λένε: "Ο τρομοκράτης κάποιου είναι ο …"
Πρέπει να γνωρίζουμε τι είναι το Ισλάμ. Πίσω από τη δυσπιστία για τους Μουσουλμάνους και τις υποψίες σχετικά με τα διδάγματα του Ισλάμ κρύβεται η αδυναμία απάντησης στα θεμελιώδη αυτά ερωτήματα. Οι κρίσιμες διακρίσεις, επομένως, ίσως να μην είναι μεταξύ των "μετριοπαθών" και των "ριζοσπαστών" αλλά εκείνων που είναι πιο ριζοσπάστες από άλλους - δεδομένου ότι όλοι χρησιμοποιούν την ίδια πηγή, το Κοράνι. Με τόσους πολλούς ανθρώπους σε θέσεις εξουσίας, είναι χάος.
Αυτά τα ερωτήματα πρέπει ν’ αποσαφηνιστούν.
Πρέπει να είμαστε ανεκτικοί, ανοιχτοί και γεμάτοι σεβασμό αλλά όχι ηλίθιοι. Αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζουμε να θέτουμε ερωτήματα!
* Ο αρθογράφος είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος που ζει στην Ιερουσαλήμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου