Η σύγχυση της εξωτερικής πολιτικής του Ομπάμα

Η αδυναμία των πράξεων του Αμερικανού Προέδρου σε αντιδιαστολή με τη δύναμη των λόγων του έχει σπείρει τον κυνισμό στη διεθνή σκηνή κι έχει αποδυναμώσει το Δυτικό κόσμο.

Ο Barack Obama είναι αναμφίβολα ένας ταλαντούχος ρήτορας. Οι ομιλίες του τον ώθησαν στο πολιτικό προσκήνιο κι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη νίκη του στις Αμερικανικές προεδρικές εκλογές ενώ η έκφραση υψηλών σκέψεων σ’ αυτές του εξασφάλισαν το βραβείο Νόμπελ που γενικά προορίζεται για προσωπικότητες που έχουν αφιερώσει δεκαετίες της ζωής τους στην υπηρεσία κάποιου πολιτικού ή ανθρωπιστικού σκοπού.

Το πρόβλημα του Obama συνίσταται στην πεποίθησή του ότι οι διεθνείς διαφορές μπορούν να επιλυθούν με τη ρητορική - ότι η εξωτερική πολιτική μπορεί να στηθεί σαν μια πολιτική εκλογική αναμέτρηση όπου η σωστή ομιλία μπορεί να συσπειρώσει νέους και γέρους, πλούσιους και φτωχούς, ραβίνους και ιμάμηδες πίσω από έναν κοινό αγώνα για ειρήνη και ελευθερία.

Εν τω μεταξύ, η Αραβική Άνοιξη που στηρίζεται από το Λευκό Οίκο έχει εξελιχθεί σε συνώνυμο του εμφυλίου πολέμου, της αναρχίας ή της επιστροφής στρατιωτικών δικτατοριών.

Η διεθνής απαγόρευση της χρήσης χημικών όπλων έχει ασύστολα παραβιαστεί από τον Assad στη Συρία. Το Ιράν είναι στο κατώφλι της πυρηνικοποίησής του - και όσο αυτό το κατώφλι δεν υπερβαίνεται δημόσια, ο Λευκός Οίκος δεν φαίνεται να ενοχλείται από το γεγονός ότι σε πέντε έως επτά χρόνια το Ιράν, η Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες του Κόλπου θα είναι σε θέση να καυχηθούν για στρατιωτικές εφαρμογές των δικών τους "πολιτικών" πυρηνικών προγραμμάτων.

Στην Ουκρανία, ο Obama πηγαίνει με το ρεύμα καταδικάζοντας τη Ρωσική επιθετικότητα στην Κριμαία και αγνοώντας βολικά το ρόλο των ΗΠΑ στην υποβοήθηση της απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία. Στηρίζοντας μυωπικά την αγανάκτηση παραδοσιακά αντι-Ρωσικών κρατών, η στάση του Obama μπορεί να καταστρέψει τη μεταψυχροπολεμική διεθνή τάξη και να επιταχύνει την παράδοση περισσότερων Ρωσικών πυρηνικών αντιδραστήρων και προηγμένων πυραύλων στο Ιράν και άλλα ανέντιμα κι αδίστακτα κράτη.

Σε παρόμοιο τόνο, η επιρροή των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική έχει εξασθενίσει καθώς ο Obama δεν διαθέτει την αποφασιστικότητα ν’ αμφισβητήσει ανοιχτά αντι-Αμερικανούς ηγέτες στη Βενεζουέλα και τις γειτονικές χώρες οι οποίοι στρέφονται όλο και περισσότερο στην Κίνα και τη Ρωσία για δάνεια κι επενδύσεις.

 Χάρισμα και ρητορικά προσόντα

Παραδόξως, δεν ήταν ο Ahmadinejad, ο Assad ή ο Putin που αποκάλυψαν πρώτοι την έλλειψη αποφασιστικότητας του σημερινού Αμερικανού Προέδρου. Η άρνηση του Ισραηλινού ΠρωθυπουργούNetanyahu να παγώσει την οικοδόμηση οικισμών στον απόηχο της Ομιλίας Ορόσημου του Obama στο Κάιρο ακολουθήθηκε από μήνες διαπληκτισμών και ασήμαντων παζαρεμάτων που έκαναν τον Αμερικανό Πρόεδρο να μοιάζει Αμερικανός τουρίστας σε παζάρι Ιεροσολυμιτών (Jerusalemite). Παρόλο που πολλοί Ισραηλινοί είναι περήφανοι για το θάρρος του Netanyahu, εκ των υστέρων, είναι προφανές ότι οι νίκες του ήταν στην καλύτερη περίπτωση πύρρειες και στη χειρότερη δυσοίωνες.

Ίσως είμαστε υπερβολικά σκληροί με τον Obama. Στο κάτω-κάτω, κληρονόμησε μια χώρα εν μέσω ενός οικονομικού κατακλυσμού, ματωμένη από απερίσκεπτους πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ και φορτωμένη με το βάρος ενός δυσβάσταχτου εθνικού χρέους. Ο Obama δεν είναι ασφαλώς ένοχος που η άμεσα μεταψυχροπολεμική διεθνής υπεροχή της Αμερικής δεν είναι πλέον αποδεκτή στον 21^ο αιώνα. Ευθύνεται όμως για την επιδίωξη μιας αμφιλεγόμενης εξωτερικής πολιτικής που κινητοποιείται από έναν ζήλο τύπου Wilson για τη διάδοση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά εκτροχιάζεται από μια αυταπάτη τύπου Γκάντι ότι η σωστή ρητορική μπορεί να διαλύσει τις πιο ακανθώδεις διαφορές.

Πράγματι, μπορεί να μην αποτελεί κακή εκτίμηση ν’ αναφέρουμε ότι ο Obama είναι ο σωστός άνθρωπος στη λάθος θέση. Ως επικεφαλής μιας διεθνούς εκκλησίας, μιας οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή ενός κινήματος για τα δικαιώματα των καταναλωτών, το χάρισμά και τα ρητορικά προσόντα του θα είχαν κερδίσει τις καρδιές εκατοντάδων εκατομμυρίων. Όμως, ως Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, η αδυναμία των πράξεων του σε αντιδιαστολή με τη δύναμη των λόγων του έχει σπείρει τον κυνισμό στη διεθνή σκηνή κι έχει αποδυναμώσει το Δυτικό κόσμο. 

Πηγές: http://cohen.gr/newsite/index.php?option=com_content&view=article&id=3152:------obama-&catid=34:middle-east&Itemid=60

http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4504049,00.html