Του Raymond Ibrahim Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης πειρατείας στη θάλασσα της Σομαλίας, ο Αμερικανός πλοίαρχος Ρίτσαρντ Φίλιπς, είχε κρατηθεί σαν όμηρος από τους πειρατές.
Ο Charles Krauthammer, αναλυτής του δικτύου Fox News, κατέληξε με βεβαιότητα στο συμπέρασμα, ότι «τα καλά νέα είναι ότι αυτοί, (οι πειρατές) δεν είναι οπαδοί της τζιχάντ. Εάν τους ομήρους είχαν συλλάβει μαχητές της τζιχάντ, τότε θα επρόκειτο για μια παρτίδα θανάτου. Αλλά οι άνθρωποι αυτοί δεν ενδιαφέρονται να γίνουν μάρτυρες, νοιάζονται μόνο για τα χρήματα».
Στην πραγματικότητα, το μόνο καλό νέο είναι ότι ο Ρίτσαρντ Φίλιπς, τελικά διασώθηκε. Τα κακά νέα είναι ότι αυτοί που δείχνουν να είναι μια συμμορία πειρατών, που αναζητούν τη λεία τους ανοικτή θάλασσα μπορεί στην πραγματικότητα να έχουν σχέση με την τζιχάντ, όπως προκύπτει τόσο από την ισλαμική θεολογία όσο και από την Ισλαμική ιστορία.
Πράγματι, η πρώτη τζιχάντ που αντιμετώπισε το νεοσύστατο τότε κράτος των ΗΠΑ, ήταν ο πόλεμος με τους Μπαρμπαρίνους πειρατές στα ανοικτά των ακτών της Βόρειας Αφρικής (ήταν στις αρχές του 1801, ακριβώς 200 χρόνια πριν από την 11η Σεπτεμβρίου 2001). Γράφοντας στην τριμηνιαία επιθεώρηση «Μέση Ανατολή» ένα χρόνο πριν οι πειρατές της Σομαλίας γίνουν πρωτοσέλιδο, ο Αμερικανός πλοίαρχος Melvin Ε. Lee (και ποιος ξέρει εκτός από τις θεωρίες τι μπορεί να έχει μάθει στην πράξη, (εκτός από τις θεωρίες) ο πλοίαρχος Phillips, αναφέρει: «Αυτό που διαπίστωσαν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι, ήταν πως οι ηγέτες των Μπαρμπαρίνων θεωρούσαν την πειρατεία, σα νόμιμη τζιχάντ. Ο πρόεδρος Θωμάς Τζέφερσον είχε κάποτε στο Παρίσι μια σχετική συνομιλία με τον Πρέσβη της Τρίπολης Abdrahaman, κατά την οποία άκουσε, ότι, σύμφωνα με το Κοράνι, όλοι οι χριστιανοί είναι αμαρτωλοί, ήταν “δικαίωμα καθήκον κάθε μουσουλμάνου να τους πολεμά, όπου τους έβρισκε και αν μπορούσε να τους υποδουλώνει”».
Και συνεχίζει: «Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα όσοι χαράζουν τις πολιτικές είναι η αντικειμενική θεώρηση της πορείας της Ισλαμικής Τζιχάντ στους αιώνες και η ανάπτυξη μιας στρατηγικής που θα οδηγήσει τη Δύση σε μία ρεαλιστική πολιτική απέναντι στο φαινόμενο αυτό. Η αδυναμία μας να κατανοήσουμε τις ρίζες της Τζιχάντ, είναι αποτέλεσμα ενός ηθικού σχετικισμού που έχει εξέχουσα θέση στη σύγχρονη δυτική φιλελεύθερη σκέψη».
Το τελευταίο αυτό σημείο είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό. Ενώ η ηγεσία των ΗΠΑ είναι σε θέση να μιλά για την ιστορία μπορεί και να την διαστρεβλώνει μέσω αυτού του «ηθικού σχετικισμού». στόμα ιστορία, το ίδιο συμβαίνει με τη συνήθεια που στρεβλώνουν το παρελθόν μέσω αυτών "ηθικό σχετικισμό."
Η Hillary Clinton, για παράδειγμα, σε μια συνέντευξη Τύπου σχετικά με την απαγωγή του Αμερικανού πλοιάρχου στη Σομαλία, είχε κάνει μια ενδιαφέρουσα αναφορά στο πόλεμο με τους Μπαρμπαρίνους, λέγοντας, και εδώ γελάνε, ότι όπως η Αμερική είχε συνεργαστεί τότε με το Μαρόκο, «και εργάστηκαν από κοινού για την καταπολέμηση της πειρατείας, στα ανοικτά του Μαρόκου, έτσι θα εργαστούμε και τώρα για να σταματήσει αυτό το είδος της εγκληματικής δραστηριότητας οπουδήποτε στην ανοιχτή θάλασσα».
Ο Charles Krauthammer, αναλυτής του δικτύου Fox News, κατέληξε με βεβαιότητα στο συμπέρασμα, ότι «τα καλά νέα είναι ότι αυτοί, (οι πειρατές) δεν είναι οπαδοί της τζιχάντ. Εάν τους ομήρους είχαν συλλάβει μαχητές της τζιχάντ, τότε θα επρόκειτο για μια παρτίδα θανάτου. Αλλά οι άνθρωποι αυτοί δεν ενδιαφέρονται να γίνουν μάρτυρες, νοιάζονται μόνο για τα χρήματα».
Στην πραγματικότητα, το μόνο καλό νέο είναι ότι ο Ρίτσαρντ Φίλιπς, τελικά διασώθηκε. Τα κακά νέα είναι ότι αυτοί που δείχνουν να είναι μια συμμορία πειρατών, που αναζητούν τη λεία τους ανοικτή θάλασσα μπορεί στην πραγματικότητα να έχουν σχέση με την τζιχάντ, όπως προκύπτει τόσο από την ισλαμική θεολογία όσο και από την Ισλαμική ιστορία.
Πράγματι, η πρώτη τζιχάντ που αντιμετώπισε το νεοσύστατο τότε κράτος των ΗΠΑ, ήταν ο πόλεμος με τους Μπαρμπαρίνους πειρατές στα ανοικτά των ακτών της Βόρειας Αφρικής (ήταν στις αρχές του 1801, ακριβώς 200 χρόνια πριν από την 11η Σεπτεμβρίου 2001). Γράφοντας στην τριμηνιαία επιθεώρηση «Μέση Ανατολή» ένα χρόνο πριν οι πειρατές της Σομαλίας γίνουν πρωτοσέλιδο, ο Αμερικανός πλοίαρχος Melvin Ε. Lee (και ποιος ξέρει εκτός από τις θεωρίες τι μπορεί να έχει μάθει στην πράξη, (εκτός από τις θεωρίες) ο πλοίαρχος Phillips, αναφέρει: «Αυτό που διαπίστωσαν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι, ήταν πως οι ηγέτες των Μπαρμπαρίνων θεωρούσαν την πειρατεία, σα νόμιμη τζιχάντ. Ο πρόεδρος Θωμάς Τζέφερσον είχε κάποτε στο Παρίσι μια σχετική συνομιλία με τον Πρέσβη της Τρίπολης Abdrahaman, κατά την οποία άκουσε, ότι, σύμφωνα με το Κοράνι, όλοι οι χριστιανοί είναι αμαρτωλοί, ήταν “δικαίωμα καθήκον κάθε μουσουλμάνου να τους πολεμά, όπου τους έβρισκε και αν μπορούσε να τους υποδουλώνει”».
Και συνεχίζει: «Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα όσοι χαράζουν τις πολιτικές είναι η αντικειμενική θεώρηση της πορείας της Ισλαμικής Τζιχάντ στους αιώνες και η ανάπτυξη μιας στρατηγικής που θα οδηγήσει τη Δύση σε μία ρεαλιστική πολιτική απέναντι στο φαινόμενο αυτό. Η αδυναμία μας να κατανοήσουμε τις ρίζες της Τζιχάντ, είναι αποτέλεσμα ενός ηθικού σχετικισμού που έχει εξέχουσα θέση στη σύγχρονη δυτική φιλελεύθερη σκέψη».
Το τελευταίο αυτό σημείο είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό. Ενώ η ηγεσία των ΗΠΑ είναι σε θέση να μιλά για την ιστορία μπορεί και να την διαστρεβλώνει μέσω αυτού του «ηθικού σχετικισμού». στόμα ιστορία, το ίδιο συμβαίνει με τη συνήθεια που στρεβλώνουν το παρελθόν μέσω αυτών "ηθικό σχετικισμό."
Η Hillary Clinton, για παράδειγμα, σε μια συνέντευξη Τύπου σχετικά με την απαγωγή του Αμερικανού πλοιάρχου στη Σομαλία, είχε κάνει μια ενδιαφέρουσα αναφορά στο πόλεμο με τους Μπαρμπαρίνους, λέγοντας, και εδώ γελάνε, ότι όπως η Αμερική είχε συνεργαστεί τότε με το Μαρόκο, «και εργάστηκαν από κοινού για την καταπολέμηση της πειρατείας, στα ανοικτά του Μαρόκου, έτσι θα εργαστούμε και τώρα για να σταματήσει αυτό το είδος της εγκληματικής δραστηριότητας οπουδήποτε στην ανοιχτή θάλασσα».
Αν βάλουμε τα ιστορικά ανέκδοτα στην άκρη, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι, σε γενικές γραμμές, η τζιχάντ έχει διάφορες εκφάνσεις. Ότι δεν περιορίζεται σε γενειοφόρους που εφορμούν στις μάχες ουρλιάζοντας «Allah Akbar» ή ενεδρεύουν στις σπηλιές του Αφγανιστάν. Υπάρχει και η Τζιχάντ της γλώσσας δηλαδή της προπαγάνδας και, αντίστοιχα, μία από τις σημαντικότερες μορφές της τζιχάντ, ή «τζιχάντ χρημάτων." Όταν ο μουσουλμάνος υποστηρίζει με χρήματα το έργο της ένοολης τζιχάντ, εκπληρώνει το καθήκον του με τον καλύτερο τρόπο, όπως υποστηρίζεται σε πολλούς στίχους του Κορανίου (βλ. 9:20, 9:41, 9:60, 49:15, και 61:10-11) αλλά στις ερμηνείες τους.
Ο ίδιος ο Μωάμετθ με ένα κανονικό Hadith (συλλογή του al-Tirmidhi), είπε: "Αυτός που εξοπλίζει έναν Mujahid θα λάβει το μισθό του από τον Αλλάχ σα να είναι ο ίδιος Mujahid». Επιπλέον, η ναυτική τζιχάντ, που στη Δυτική ορολογία είναι γνωστή σαν «πειρατεία», ανήκει στα αμαρτήματα που συγχωρούνται αν γίνονται στα πλαίσια του πολέμου κατά των απίστων. Και όπως και ο στρατιώτης Mujahid, ο πειρατής θα λάβει στον Παράδεισο διπλή ανταμοιβή. (βλ. Majid Khadduri War and Peace in the Law of Islam, p. 113).). Υπάρχει και κάτι περισσότερο. Ο Ισλαμικός νόμος, (Σαρία), και ερμηνεύει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που υλοποιούν τη τζιχάντ, οι ισλαμιστές στην ηπειρωτική Σομαλία τις απαγωγές την απαίτηση καταβολής λίτρων και τη δουλεία.
Η πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ θα πρέπει να κατανοήσει αυτή τη διάσταση καθώς θα χειρίζεται την τύχη των 200 ομήρων που κρατούν οι Σομαλοί αντάρτες.
Σύμφωνα με τη Σαρία, υπάρχουν μόνο τέσσερις τρόποι για να μεταχειριστεί κάποιος τον όμηρο που προέρχεται από τους «απίστους»: 1) η εκτέλεση, 2) εξανδραποδισμός, 3) Ανταλλαγή με μουσουλμάνους που είναι κρατούμενοι ή 4) με αντάλλαγμα τα λύτρα. Όσοι όμηροι δεν είχαν κάποια τύχη ανάλογη με αυτές τις εκδοχές παραμένουν σκλάβοι των Σομαλών.
Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στην περίπτωση της Καναδού δημοσιογράφου Amanda Lindhout, που βρίσκεται όμηρος στα χέρια των Σομαλών που ζητούν δυόμιση εκατομμύρια δολάρια σα λύτρα. Η Amanda Lindhout είχε απαχθεί πριν οκτώ μήνες, είχε βιαστεί και φυλακιστεί από τους Σομαλούς ισλαμιστές που την θεωρούν σήμερα «ιδιοκτησία» τους - ή, σύμφωνα με τα λόγια του Κορανίου (4:3), είναι ma malakat aymankum, δηλαδή περιουσιακό στοιχείο εκείνου που την απέκτησε στον πόλεμο με την ισχύ της Τζιχάντ.
Ο όρος (ghanima) αφορά ειδικά για εκείνα που αποκτήθηκαν με τη βία από μη μουσουλμάνους. Περιλαμβάνει, ωστόσο, όχι μόνο περιουσία (κινητή ή ακίνητη), αλλά και πρόσωπα, είτε με την ιδιότητα του asra (αιχμάλωτοι πολέμου) ή του SABI (γυναίκες και παιδιά).
Η πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ θα πρέπει να κατανοήσει αυτή τη διάσταση καθώς θα χειρίζεται την τύχη των 200 ομήρων που κρατούν οι Σομαλοί αντάρτες.
Σύμφωνα με τη Σαρία, υπάρχουν μόνο τέσσερις τρόποι για να μεταχειριστεί κάποιος τον όμηρο που προέρχεται από τους «απίστους»: 1) η εκτέλεση, 2) εξανδραποδισμός, 3) Ανταλλαγή με μουσουλμάνους που είναι κρατούμενοι ή 4) με αντάλλαγμα τα λύτρα. Όσοι όμηροι δεν είχαν κάποια τύχη ανάλογη με αυτές τις εκδοχές παραμένουν σκλάβοι των Σομαλών.
Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στην περίπτωση της Καναδού δημοσιογράφου Amanda Lindhout, που βρίσκεται όμηρος στα χέρια των Σομαλών που ζητούν δυόμιση εκατομμύρια δολάρια σα λύτρα. Η Amanda Lindhout είχε απαχθεί πριν οκτώ μήνες, είχε βιαστεί και φυλακιστεί από τους Σομαλούς ισλαμιστές που την θεωρούν σήμερα «ιδιοκτησία» τους - ή, σύμφωνα με τα λόγια του Κορανίου (4:3), είναι ma malakat aymankum, δηλαδή περιουσιακό στοιχείο εκείνου που την απέκτησε στον πόλεμο με την ισχύ της Τζιχάντ.
Ο όρος (ghanima) αφορά ειδικά για εκείνα που αποκτήθηκαν με τη βία από μη μουσουλμάνους. Περιλαμβάνει, ωστόσο, όχι μόνο περιουσία (κινητή ή ακίνητη), αλλά και πρόσωπα, είτε με την ιδιότητα του asra (αιχμάλωτοι πολέμου) ή του SABI (γυναίκες και παιδιά).
Αν ο δούλος είναι γυναίκα, ο ιδιοκτήτης έχει το δικαίωμα να διατηρεί σεξουαλική σχέση μαζί της, χρησιμοποιώντας την σαν «παλλακίδα». (Khadduri, σ. 119, 131). Τέλος, για τους αναγνώστες εκείνους που αρνούνται να ερμηνεύουν τα γεγονότα της σύγχρονης εποχής υπό το πρίσμα «απηρχαιωμένων» ιστορικών στοιχείων ή απόκρυφων θρησκευτικών δογμάτων ιδού μια έκθεση των Reuters τον Αύγουστο του 2008 που αποκαλύπτει αυτό που οι αναλυτές ακόμη απορρίπτουν, ότι οι συμμορίες των πειρατών της Σομαλίας, μπορεί να έχουν άμεση σχέση με την ηπειρωτική χώρα, αν όχι με τη διεθνή Τζιχάντ. Η έκρηξη των κρουσμάτων της πειρατείας που παρατηρούμε αυτό το μήνα στα ανοικτά των ακτών της Σομαλίας, είναι η αυξανόμενη χρηματοδότηση της εξέγερσης στην ξηρά, όπως τα λύτρα των αεροπειρατειών που κατέληγαν στους ισλαμιστές αντάρτες.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, τα χρήματα που αποκτώνται από την πειρατεία και χρησιμοποιούνται για την υποστήριξη της οργάνωσης al-Shabaab στην ξηρά. Η Al-Shabaab («Η νεολαία»), είναι φυσικά, η Αλ Κάιντα και είναι στενά συνδεδεμένη με τους ισλαμιστές που έχουν αναλάβει σήμερα την εξουσία στη Σομαλία. Έτσι, ακόμη και αν συμφωνήσουμε με τα λόγια του Krauthammer, ότι «αυτά τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται για το μαρτύριο, αλλά για το χρήμα», τα γεγονότα παραμένουν. Ανεξάρτητα από τα «πραγματικά» κίνητρα, ένα μέρος των χρημάτων, το μεγαλύτερο, χρησιμοποιείται για την χρηματοδότηση της τζιχάντ. Και εκείνοι οι «πειρατές» που σκοτώθηκαν από τους στρατιώτες των ΗΠΑ (τους «απίστους») είναι πολύ πιθανό να χαρακτηρίζονται από τους συντρόφους τους «μάρτυρες».
Μήπως αυτό σημαίνει ότι όλοι οι πειρατές που χρηματοδοτούν τους μουσουλμάνους μαχητές είναι ενταγμένοι στην τζιχάντ και επιδιώκουν διακαώς να γίνουν «μάρτυρες»; Όχι βέβαια. Αλλά είναι μια υπόμνηση ότι αυτό που μπορεί να φαίνεται στους Αμερικανούς ως «εγκληματικές δραστηριότητες» σύμφωνα με τη διατύπωση της Hillary έχει μακρά παράδοση και, μέσα σε ένα ισλαμιστικό πλαίσιο, μπορεί να γίνει η μέθοδος για την υλοποίηση αυτής της τρέλας. Από την εποχή του Μωάμεθ του 7ου μέχρι τους Μπαρμπαρίνους πειρατές και τη σύγχρονη πειρατεία των Σομαλών, υπάρχει μια αλυσίδα από επιδρομές και μουσουλμανικές κατακτήσεις. Και μπορεί η σύγχρονη πειρατεία στις ακτές της Σομαλίας να ξεκίνησε από την επιθυμία για λεηλασία και προσπορισμό πλούτου και όχι από την θρησκεία καθεαυτή αλλά εφόσον τα δόγματα της Τζιχάντ συνεχίζουν να επενδύουν τις εγκληματικές συμπεριφορές με τον μανδύα της ευηποληψίας και της ευλάβειας, οι δραστηριότητες αυτές θα εντάσσονται στα πλαίσια του «ιερού πολέμου» ανεξάρτητα από το αρχικό τους κίνητρο.
Μήπως αυτό σημαίνει ότι όλοι οι πειρατές που χρηματοδοτούν τους μουσουλμάνους μαχητές είναι ενταγμένοι στην τζιχάντ και επιδιώκουν διακαώς να γίνουν «μάρτυρες»; Όχι βέβαια. Αλλά είναι μια υπόμνηση ότι αυτό που μπορεί να φαίνεται στους Αμερικανούς ως «εγκληματικές δραστηριότητες» σύμφωνα με τη διατύπωση της Hillary έχει μακρά παράδοση και, μέσα σε ένα ισλαμιστικό πλαίσιο, μπορεί να γίνει η μέθοδος για την υλοποίηση αυτής της τρέλας. Από την εποχή του Μωάμεθ του 7ου μέχρι τους Μπαρμπαρίνους πειρατές και τη σύγχρονη πειρατεία των Σομαλών, υπάρχει μια αλυσίδα από επιδρομές και μουσουλμανικές κατακτήσεις. Και μπορεί η σύγχρονη πειρατεία στις ακτές της Σομαλίας να ξεκίνησε από την επιθυμία για λεηλασία και προσπορισμό πλούτου και όχι από την θρησκεία καθεαυτή αλλά εφόσον τα δόγματα της Τζιχάντ συνεχίζουν να επενδύουν τις εγκληματικές συμπεριφορές με τον μανδύα της ευηποληψίας και της ευλάβειας, οι δραστηριότητες αυτές θα εντάσσονται στα πλαίσια του «ιερού πολέμου» ανεξάρτητα από το αρχικό τους κίνητρο.
Το αρχικό κείμενο δημοσιεύεται στη διεύθυνση:
Ο Raymond Ibrahim είναι ο διευθυντής του Φόρουμ στη Μέση Ανατολή Middle East Forum και συγγραφέας του έργου Al Qaeda Reader, ενώ έχει μεταφράσει και συγγράψει πολλά κείμενα για τη θρησκευτική προπαγάνδα.
Βλέπε επίσης:
Ένας εύκολος στόχος.
Εξτρεμιστές που εκπαιδεύτηκαν στα στρατόπεδα της Σομαλίας επιστρέφουν στην Ευρώπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου